සිංහල බසට වෙසෙසි “ඇ” යන්න, පැරණීම සිංහල හෝඩියේ දක්වා නැත. උදාහරණයක් ලෙස, සිදත් සඟරාවේ පලමු වියරණ විදිය වන සන් (=සංඥා) වල දක්වා ඇත්තේ ස්වර (පණකුරු = ප්‍රාණාක්‍ෂර) 10කින් යුත් අකුරු 30ක හෝඩියකි (ඇ සහ ඈ නොමැතිව)
“පණකුරු පසෙක් එද ලුහු ගුරු බෙයින් දසවේ,
අ ආ ඉ ඊ උ ඌ එ ඒ ඔ ඕ මේ දස
පණකුරු නම්”.
නමුත් සිදත් සඟරාව පුරාවට ම ඇ යන්න භාවිතා වේ
(උදා: “පසැස් ඈ සරලොප් නැතද සර ගතට පැමිණවූ බැවින් සර සඳ නම්”)

වෙනත් දකුණු ආසියානු භාෂා වලට ඇයන්න අමුත්තෙකි (උදා: දමිල, හින්දි).

කොලඹ යුගයේ ඇ යන්න පිලිබඳ මේ “ගැටළුව” ප්‍රසිද්ධ වූයේ, කුමරතුඟුවන් සමග
පැවති “කට ඇද වාදය”, එනම් ඇයන්න කීමේදී කට ඇද වන බවට සමහරෙක් කීම නිසා
ඇතිවුන විවාදය නිසාය.